"Μεταξύ Φίλων"

Εισαγωγικό σχόλιο:

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις 17/5/2000 στο περιοδικό Greekcomputernews ως απάντηση σε ένα παλαιό κείμενο του κ. Νίκου Δήμου με τίτλο "Πρωινό Ξύρισμα" το οποίο είχε αναδημοσιευθεί στο ίδιο περιοδικό δύο μέρες νωρίτερα.

Σε μια προσπάθεια να περιορίσω τα mail των δυσαρεστημένων συναδέλφων μελών του ανδρικού φύλλου τα οποία λαμβάνω κατά καιρούς, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι στόχος του έργου μου δεν είναι η υπεράσπιση των γυναικών (αυτό το έργο είναι αρκετά ικανές για να το αναλάβουν από μόνες τους). Θεωρώ το κείμενό μου ως μια πρόταση επιστροφής στις γνήσιες ανδρικές αξίες της θέλησης, της αποφασιστικότητας και της δράσης.

Οι πραγματικοί άνδρες δεν φοβούνται να παραδεχθούν τα λάθη τους, έχουν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους και δεν καταδέχονται ποτέ να ρίξουν σε άλλους το φταίξιμο για τις δικές τους πράξεις, παραλήψεις ή ολιγωρίες. Θέλω να πιστεύω λοιπόν πως διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο θα συμφωνήσετε και σεις μαζί μου, παρά τον σκληρό και επιθετικό τόνο που επέλεξα για να εκφράσω την αγωνία μου για τον στραβό, γεμάτο παράπονα, απογοήτευση και υποκρισία, δρόμο που έχουμε επιλέξει.

Πότε επιτέλους θα γίνουμε πραγματικοί άνδρες;

• Έχετε προσέξει πως οι γυναίκες δεν δυσκολεύονται να παίξουν τους παραδοσιακούς ρόλους μας (δύναμη, αποφασιστικότητα, συνέπεια), ενώ εμείς δείχνουμε ανίκανοι να αναλάβουμε έστω και ένα μικρό μέρος από τους θεωρούμενους ως δικούς τους (συμπάθεια, τρυφερότητα, φροντίδα);

• Ευτυχώς τουλάχιστον που δεν μπορούν να βγάλουν γένια. (Να μείνει και κάτι αποκλειστικά δικό μας.)

• Βαφτίσαμε τον εαυτό μας "ισχυρό φύλο" γιατί έχουμε μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη. Να υποθέσω πως φοβόμαστε να κουβεντιάσουμε για το μυαλό μας;

• Όταν μια γυναίκα αποκτά περίοδο όλο το σώμα της επαναστατεί και της φωνάζει πως ενηλικιώνεται πλέον και πρέπει να ωριμάσει. Εμείς όμως δεν έχουμε κανέναν για να μας πει κάτι τέτοιο. Παραμένουμε λοιπόν πάντοτε θυμωμένα, ονειροπόλα και παραπονιάρικα παιδάκια. (Κάτι ξέρουν οι φυλές των αγρίων που παραμορφώνουν τα σώματα των νέων για να καταλάβουν επιτέλους ότι η εφηβεία πέρασε πια και από δω και μπρος θα πρέπει να συμπεριφέρονται σαν πραγματικοί άνδρες.)

• Πίσω από κάθε νευρωτικό, ηλίθιο, μαμμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο και κακομοίρη άντρα υπάρχει πάντοτε μια γυναίκα. Είναι η σύζυγος την οποία επέλεξε με την ελπίδα πως έτσι θα αντικαταστήσει τη μανούλα του.

• Γιατί υπάρχουν τόσοι μισογύνηδες άνδρες, αλλά καμία μίσανδρη γυναίκα; (Ούτε καν λέξη δεν διαθέτει η γλώσσα μας για να περιγράψει αυτό το αδύνατο και παράλογο πράγμα.)

• Πίσω από κάθε μισογύνη κρύβεται ένας αδύναμος, τρομαγμένος και ανικανοποίητος άνδρας.

• Μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη: Οι γυναίκες έχουν ελαττώματα

• Μεγάλη ανδρική αυταπάτη: Οι άνδρες δεν έχουν. (Κι αν έχουν, γι' αυτά φταίνε πάντα οι γυναίκες.)

• Δεν ξέρουμε να χάνουμε και δεν παραδεχόμαστε ποτέ τα λάθη μας. Τρέμουμε πως ακόμη και η παραμικρή υπόνοια αδυναμίας θα ξεγυμνώσει τον ψευτοπαλικαρά που κρύβουμε μέσα μας.

• Φοβόμαστε να ζητήσουμε συγγνώμη, φοβόμαστε να δείξουμε τις ευαισθησίες μας, φοβόμαστε να δεχθούμε συμβουλές. Μήπως κατά βάθος φοβόμαστε ακόμη και να ζήσουμε;

• Έχετε σκεφθεί ποτέ πως μπορεί (έστω και τυχαία, από λάθος ή σύμπτωση) να έχουν καμιά φορά δίκιο και οι γυναίκες;

• Εμείς πάμε φαντάροι και ξεμπερδεύουμε σε 18 μήνες. Εκείνες γεννούν παιδιά και σταματούν να τα φροντίζουν μόνο όταν πεθάνουν. (Ευχαριστώ για την τυρόπιτα μαμά.)

• Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως αν χωρίσεις την ερωτική ικανοποίηση σε δέκα μέρη η γυναίκα θα πάρει τα εννέα και ο άνδρας το ένα. Γιατί λοιπόν είμαστε διατεθειμένοι να ρίξουμε στο κρεβάτι σχεδόν όποια βρεθεί διαθέσιμη (όλες οι γυναίκες ίδιες όταν σβήσουμε το φως), ενώ εκείνες προτιμούν να είναι εκλεκτικές; Μήπως γιατί είναι αρκετά ώριμες ώστε να προτιμούν την ποιότητα από την ποσότητα;

• Γιατί υπάρχουν πολλές πόρνες και ελάχιστοι ζιγκολό; Γιατί για τους περισσότερους άνδρες μια τρύπα είναι αρκετή. Η πλειοψηφία των γυναικών όμως μάλλον ψάχνει για κάτι παραπάνω από μια φούσκα γεμάτη αίμα.

• Γιατί θεωρούμε υποτιμητικό να ανοίξουμε την πόρτα σε μια γυναίκα ή να τη βοηθήσουμε να φορέσει το παλτό της, αλλά δεν βλέπουμε τίποτε παράξενο στο να μας πλένει, να μας σιδερώνει και να μας μαγειρεύει ακόμη και όταν κερδίζει περισσότερα χρήματα από μας;

• Έχετε σκεφθεί ποτέ πως περνάμε τόσο καιρό μιλώντας για τις γυναίκες των ονείρων μας που δεν μας μένει χρόνος για να ασχοληθούμε με εκείνες που μας περιτριγυρίζουν;

• Τους παραδώσαμε την ανατροφή των παιδιών μας και παραπονιόμαστε πως μαθαίνουν τις κόρες τους να μας καταπιέζουν και τους γιους τους να μένουν πάντα θύματα. Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξει αυτό;

• Αν δεν μας αρέσει ο κόσμος που ζούμε ας θυμηθούμε πως οι περισσότεροι υπουργοί, βουλευτές και δικαστές ήταν πάντοτε άνδρες.

• Γιατί αναζητούμε συνεχώς αφορμές για να μειώσουμε όσους από μας πιστεύουν ότι υπάρχουν και άλλα αξιόλογα πράγματα σε αυτό τον κόσμο πέρα από το χρήμα και την εξουσία; Μήπως τους ζηλεύουμε γιατί δεν φοβούνται να ζήσουν κρυμμένοι πίσω από μεγάλα γραφεία και γρήγορα αυτοκίνητα;

• Η απελευθέρωση των γυναικών προχωράει. Η δική μας ενηλικίωση όμως δεν έχει καν ξεκινήσει.

• Η πολυτιμότερη συμβουλή για έναν άνδρα: "Grow up and get a life"

Γιώργος Επιτήδειος gepiti@gepiti.com © 2000

Επιστροφή στην αρχική σελίδα